Pierwsze spotkanie w ramach Pracowni Historii Dramatu - promocja książki o Emilu Zegadłowiczu



Promocja książki "Emil Zegadłowicz daleki i bliski" odbyła się 4 grudnia 2015 r. w sali nr 4 Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Gości przywitała Profesor Maria Olszewska, Kierownik Pracowni Historii Dramatu 1864-1939 Instytutu Literatury Polskiej UW. Następnie mgr Katarzyna Małgowska przedstawiła krótko książkę "Emil Zegadłowicz daleki i bliski", zwracając uwagę na wielość zastosowanych przez autorów metodologii i propozycji na przyszłość, które rysują się z tekstów. Głos zabrali redaktorzy tomu. Jako pierwszy mówił Profesor Henryk Czubała, który omówił różnorodność perspektyw badawczych wyznaczonych przez poszczególne artykuły oraz przybliżył zebranym Zegadłowiczowski obraz świata. Profesor Krystyna Latawiec mówiła o twórczości Emila Zegadłowicza w kontekście kategorii wzniosłości w rozumieniu Jean-François Lyotarda, natomiast Profesor Włodzimierz Próchnicki swoją wypowiedź skupił na związkach pisarstwa Emila Zegadłowicza ze sztuką awangardową i ludową. Poruszył też problem relacji autor-ilustrator.
Otworzyliśmy dyskusję. Jako jeden z pierwszych głos zabrał Tadeusz Olszewski. Opowiedział on o swojej przyjaźni z Adamem Zegadłowiczem-wnukiem pisarza, o swoich wizytach w Gorzeniu i o fascynacji "Wrzosami". Profesor Mirosław Wójcik zwrócił uwagę na godną pochwały postawę Emila Zegadłowicza wobec antysemityzmu i krzywd społecznych.
Później głos zabrała Profesor Maria Olszewska, która mówiła o wizji scenicznej wpisanej w dramaty autora "Lampki oliwnej". Profesor Bazyli Nazaruk ad vocem wypowiedzi Profesora Próchnickiego mówił o możliwych związkach twórczości Emila Zegadłowicza z ukraińską awangarda poetycką. Doktor Dawid Osiński w swojej wypowiedzi zauważył metaforycznie, że badacze „podglądają Emila Zegadłowicza”, jak on otaczająca go rzeczywistość w swojej twórczości.
Na tym zakończyliśmy dyskusję i organizatorzy podziękowali zebranym za udział w wydarzeniu oraz cenne głosy w dyskusji.

Katarzyna Małgowska









Relacja z wystawy malarstwa inspirowanego dramatami Witkacego

Oby Witkacy stał się Gaudim Warszawy, owo życzenie wyraził Przemysław Pawlak - prezes Instytutu Witkacego, w swoim pierwszym oficjalnym przemówieniu. Swoją działalność Instytut zainicjował wystawą malarstwa inspirowanego dramatami S. I. Witkiewicza, zatytułowaną "Przez czwartą ścianę". Spotkanie miało charakter performatywny, podziwialiśmy nie tylko to, co zostało przez artystów młodego pokolenia przygotowane wcześniej, ale i śledziliśmy proces twórczy malarza Rafała Zawistowskiego. Spotkanie, na które jako współpracująca z Instytutem Witkacego Pracownia zostaliśmy zaproszeni, było doskonałą okazją do lepszego poznania i wielu inspirujących rozmów.

Iwona Gosik-Kapelińska







 Prof. M. J. Olszewska wraz z prof. Lechem Sokołem i Katarzyną Wojewódzką

 Łukasz Leskier / "Szewcy - Akt I"
 Łukasz Leskier / "Jezu jak się cieszę"

 Aleksander Myjak / "Portret 6"